Arkivoj de etikedoj: kongresoj

de | Novembro 30, 2014 · 5:02 ptm

Kontraŭdiskriminacia teamo helpos haltigi seksĝenadon en Esperantujo

Enhavaverto: seksĝenado.

La Novjaro rapide proksimiĝas, kaj kun ĝi ankaŭ unu el la plej grandaj junularaj renkontiĝoj, JES. De kelkaj sociretejaj anoncoj mi eksciis ke en la ĉijara JES nin atendas interesa novaĵo – nome, funkcios tie tielnomata kontraŭdiskriminacia teamo. Ni volis scii pli, do ni petis na Tabea, kiu respondecas pri la teamo, respondi kelkajn demandojn pri ĝi kaj pri kial ĝi bezontas.

Bonvolu klarigi kio estas la kontraŭdiskriminacia teamo.

La kontraŭdiskriminacia teamo konsistos de volontuloj adreseblaj kaze de seksĝenado, perforto aŭ diskriminaciaj spertoj dum la aranĝo. Ni provos solvi la konfliktojn en la rolo de eksteraj interuloj, kiuj povas atentigi la ofendantulon pri ria agado, forigi malkomprenojn kaj subteni la viktimon en diskuto kaj kun la emocia prilaborado de la okazo. Krome nia teamo estos helpema en kazoj de kvereloj aŭ simple se iu bezonas aŭskulteman homon pri rompitaj koroj, nostalgio aŭ alia malfeliĉo. Ni tiel celas kunkrei pli komfortan, sekuran kaj liberan etoson ĉe esperantaj aranĝoj!

De kie vi inspiriĝis?

Mi iam en grupo diskutis la problemon de seksĝenado en esperantujo. Mia tiama koramikino pro tia kialo sin sentis vere malkomforta ĉe pasinta renkontiĝo kaj iu menciis, ke de ie ri aŭdis pri la koncepto “Awareness Team” de neesperantaj eventoj. Mi decidis realigi tion ankaŭ en esperantujo.

Kial vi pensas ke io tia necesas en esperantaj kongresoj? Ĉu vi ne timas ke la ekzisto de la teamo povas krei malbonajn antaŭjuĝojn, t.e. ke la partoprenantoj kredos la aranĝon esti pli malsekura ol ĝi vere estas?

Esperantistoj certe estas tre speciala grupo en multaj aspektoj. Tamen ni ĉiuj estas homoj, kaj ankaŭ ĉe ni povas esti – kaj estas – reproduktataj malbonaj kondutmanieroj kaj potencstrukturoj de niaj socioj. Mi jam mem spertis seksĝenadon kaj perforton de esperantistoj kaj de multaj – precipe inoj* – aŭdis pri kompareblaj problemoj. Gravas ke ni ne ignoru la fakton, ke ankaŭ ĉe niaj aranĝoj seksismo, diskriminacio kaj ignoremeco ekzistas. Gravas, ke ni faru ion por ŝanĝi tiun fakton. Dum la pasintaj du semajnoj, post anonco de la teamo mi jam ricevis multe da pozitivaj reagoj. Mi do pensas, ke la ekzisto de la teamo ne estos miskomprenata, sed vidata kiel garantio por pli da sekureco.

Kiaj problemoj okazadas dum kongresoj?

Tro ofte mi jam spertis, ke ĉe esperantaj aranĝoj iu partoprenanto daŭre sekvas alian, alparolas, komplimentas rin kaj eĉ ripete proponas seksumadon – sen konscii, ke la alparolata sentas sin malkomforta kaj ĝenata. Por la sekvata persono tio signifas grandan streĉon, tamen ri ofte ne aŭdacas aŭ sukcesas sufiĉe klare esprimi rian malplaĉon. Tiuj formoj de seksĝenado povas eĉ fojfoje konduki al fizika seksmolesto aŭ seksperforto. Ankaŭ aŭdeblas diskriminaciaj rimarkoj kaj sufiĉe dolorigaj opinioj aŭ fivortoj. Fojfoje la ofendatulo sentas, ke ri ne havas la ŝancon aŭ energion klarigi la dolorigan potencon de tiaj vortoj al la ofendanto.

Kelkaj homoj diros, ke plenkreskaj esperantistoj mem solvu siajn kverelojn kaj problemetojn.

En niaj socioj ekzistas mekanismoj por silentigi diskutojn pri tiaj aferoj. Ofendantoj malkonfesas sian kulpon, ofte la komunumo subtenas la ofendantojn, eble ĉar la homoj ne volas kredi ke en ilia ĉirkaŭaĵo povas okazi malagrablaj situacioj, aŭ ĉar ili emas eviti konflikton kun la ofendanto. Finfine viktimoj estas eĉ akuzataj ke ili troigas aŭ estas “ĉiesulinoj” kaj do mem provokis la moleston. Akuzo de la viktimo (angle “victim blaming”) estas fundamente malĝusta – por seksa molesto kulpas sole la molestanto mem. Pro tia tendenco estas komplika kaj emocie streĉiga por viktimoj mem solvi kelkajn problemojn kun siaj ofentantoj. Por ni kiel eksteraj homoj povas esti pli facila alparoli la ofendantojn pri ilia konduto. Krome diversaj membroj de la teamo havas diversajn privilegojn, ekz. de esti cisuloj, aliseksemaj, blankuloj, iĉoj* ktp. kaj pro tio ili en diversaj situacioj estas perceptataj pli serioze, aŭtoritataj ktp. Sciante pri tia fakto ni povas senteme uzi ĝin al ĉies uzo.

Kio estas viaj atendoj?

Mi memkompreneble esperas, ke ni ne havos multe da laboro. Eble jam la ekzisto de la teamo atentigos pri la problemoj kaj pensigos la partoprenantojn pri ilia konduto. En kazoj, en kiuj nia helpo estos bezonata kaj petata, mi esperas, ke ni povos solvi la konfliktojn al ĉies kontentigo. Plej grava por tio certe estos forigo de miskomprenoj.

Ĉu vi daŭre serĉas volontulojn? Kiaj homoj tio estu?

Ni momente estas sep homoj. Pri tio mi ege ĝojas kaj pensas, ke tio jam estas tre bona nombro de tre kapablaj homoj. Tamen, se iu ankoraŭ emas subteni la teamon, estas kunsentema, helpema kaj kuraĝema kaj certe partoprenos la Junularan E-Semajnon, ri bonvole skribu al mi ĝis la 07.12.2014. Ankaŭ por ideoj, opinioj kaj konsiloj mi estos dankema!

*aŭ perceptataj kiel

1 komento

Enarkivita sub aktivismo

Etikedita kiel , , , , ,

de | Septembro 30, 2014 · 1:05 ptm

Pozitiva rondo

Ĉi-semajne en Egalecen ni decidis fari ion novan – pozitivan rondon! En la video, Rolando kaj Paulina rakontas pri pozitivaj spertoj rilate el egaleco. La videon ni faris dum ni ĉeestis Interlingvistikan Simpozion en Poznan, kaj poste Arkones, kie ni faris sukcesoplenan diskutrondon pri GLAT.

2 komentoj

Enarkivita sub pozitiveco

Etikedita kiel , , , , ,

de | Septembro 15, 2014 · 11:55 ptm

Mesaĝo al kongresorganizantoj: Pli da genropcioj, ni petas

Enhavaverto: transmisogeneco, biologia deteminismo.

Aliĝante al kongreso, oni ofte vidas la jenan:

Sekso:

vira

ina

Aŭ foje, eble iomete ŝerce, oni vidas tion:

Sekso:

ina

malina

Kun tio mi trovas du problemojn: 1) la uzo de ‘sekso’ anstataŭ la pli egala kaj trafa vorto ‘genro’, 2) la malinkluzivo de aliaj genroj.

“Kio misas pri la vorto ‘sekso’?”, vi eble pensas. Nu, kvankam en transgenraj kaj kviraj rondoj estas ankoraŭ pridebatata afero, ĝenerale oni konsentas, ke ‘sekso’ signifas la biologiajn trajtojn kaj generilojn de homoj*, kaj ‘genro’ signifas la socikulturajn rolojn, kiujn oni ricevas surbaze de asignita sekso. Pro tio, ke ja ekzistas transgenraj homoj, kies sekso ne akordas kun ilia genro, ja indas uzi la vorton ‘genro’ anstataŭe.

Ĉi tio ligiĝas al mia dua punkto. En nuntempa okcidenta kulturo, ekzistas du ‘genroskatoloj’, kaj ĉiujn, kiuj ne apartenas en unu, oni abomenas kaj pridemandadas. Ekz. multaj homoj, se ili vidus ulon kun plata brusto, akraj vangostoj, kaj larĝa staturo, kiu portas jupon, ŝminkaĵon, kaj ŝtrumpojn, ili nomus tion ‘transvestulo’, ‘gejaĉo’, aŭ eble eĉ ‘mensmalsanulo’. Ili eble dirus, ke ĉi tiu homo evidente konfuziĝas pri sia propra genro.

Sed kial ekzistu nur du genroj? Kelkaj homoj sentas sin, kvazaŭ ili apartenas tute nek al iĉeco, nek al ineco, sed ie meze. Kelkaj foje sentas sin iĉa, foje ina. Kelkaj homoj sentas sin tute sengenra. Por signifi genrojn, kiuj ne apartenas al la binarioj de ‘iĉeco’ kaj ‘ineco’, oni diras ‘genrokvira’ aŭ ‘neduuma/nebinara’ (tradukoj de la anglaj ‘genderqueer’ kaj ‘non-binary’ – por kapti pli bonan impreson de la ideo mi rekomendas serĉi la blogpaĝaron Tumblr per la anglaj terminoj). En ĉi tiu kampo ekzistas multaj unuopaj genroj, ĉar estas nuancoj inter la genridentecoj, kiujn homoj havas.

Ankaŭ plifortiĝas ĉi tiu argumento se ni ĵetas rigardon al la tuta mondo. Estas multaj kulturoj mondskale, kiuj agnoskas diversmaniere ‘trian genron’. Ekz. pluraj usonindiĝenaj kulturoj kredas je ‘duspirituloj’, kiuj havas kaj iĉajn kaj inajn kvalitojn kaj plenumas specialan rolon en sia socio. En barato, pakistano, kaj bangladeŝo ‘hiĝraoj’ estas iĉseksuloj, kiuj adoptas inajn genrorolojn kaj vestaĵojn, kaj konsideras sin kiel membron de ‘tria genro’. Multaj el ĉi tiuj tradicioj eltretiĝis aŭ preskaŭ eltretiĝis de la brita imperio aŭ hispana konkerado, kaj verŝajne estis multaj, pri kiuj ni nun ne scias. Sed la fakto, ke preskaŭ la sama afero aperas diversloke sendepende montras, ke ne estas unika deziro al ĉi tiuj homoj en nia kulturo. Pli grave, ĉar Esperantujo konsideras sin neŭtrala, egala, kaj tutmonda, ni devus agnoski ĉi tiun diversecon kaj ĝin reprezenti.

Do, kion fari? Nu, mi proponas anstataŭigi la nuntempajn genrelektilojn per io simila al ĉi tio:

Genro:

ina

iĉa

genrokvira/neduuma

alia

preferas ne diri

Preferata pronomo (kun ebleco elekti plurajn):

li

ŝi

ŝli

ri

neniu prefero

Ĉi tiu sistemo reprezentas plimalpli ĉiujn eblecojn de genroj kaj pronomoj. La formulon pri ‘preferata pronomo’ mi aparte rekomendas, se oni printos tion sur kongresŝildoj, sed alie ne endas. La avantaĝoj de ĉi tia sistemo estas pluraj. Unue, homoj, kiuj ne identas sin kiel ‘ina’ aŭ ‘iĉa’, sentos sin pli komforte aliĝante al kongreso. Due, se oni printas la preferatan pronomon surŝilde, oni tute evitas problemojn, kie oni ne certas kion nomi iun alian. Kaj trie, oni ne montras eŭropemecon kaj puŝas la Esperanto-movadon iomete pli estontecen kaj egalecen.

 

*La ‘pridebatata afero’ rilatas al ĉi tio. Ofte estas aferoj, kiujn ni markas kiel ‘biologiajn trajtojn’, ekz. ke ‘inoj estas malpli fortaj’. Sed povus esti inverse – ke genroroloj kaŭzas ĉi tiajn aferojn. Ekz. laŭ ĉi tio studo, patrinoj devis diveni la krutecon de deklivo grimpebla de siaj 11-monataĝaj infanoj. Poste la infanoj grimpis la deklivon. La bebinoj kaj bebiĉoj ambaŭ povis grimpi la saman krutecon, sed la patrinoj naŭoble malpli estimis la kapablon de la bebinoj. Se patrinoj ĉiam opinias siajn filinojn malpli kapable fizike, ili verŝajne malkuraĝigas ilin fari ‘malfacilajn’ ekzercojn kaj strebojn, kaj pro tio la muskoloj de la filinoj malpli fortiĝas. Ĉi tio kaj similaj fenomenoj (ekz. la ekzisto de diversaj kromosom- kaj hormonkombinoj kaj interseksuloj) forte sugestas, ke ankaŭ ‘sekso’ estas afero decidata de socio.

23 komentoj

Enarkivita sub edukado

Etikedita kiel , , , ,