Enhavaverto: dikfobio, manĝ(eg)ado, dietado.
Jen estas denove la periodo de la jaro kun plej multaj festotagoj! Kaj multaj el ni antaŭĝojas la vintrajn feriojn (pardonu la Eŭrop-centrismon), kiel momenton por ĝui delicajn tradiciajn manĝojn en kompanio de niaj karuloj. Tamen tiaj okazoj povas esti granda streĉo por tiuj kiuj sekvas dieton, kaj ankaŭ por tiuj kiuj, male, tute ne dietas.
Foto: Wall_Food_10462 de Michael Stern, uzita laŭ
CC BY-SA 2.0
Mi estas unu el la bonŝanculoj, kiuj neniam devis batali kontraŭ sia pezo, kaj fakte dum la tuta vivo ĝis nun mi ĝuis la privilegiojn, kiujn la fakto esti maldika donis al mi. Sed ĉi-jare mi spertas novan, apartan situacion. Iuflanke, mi bezonas sekvi striktan dieton pro sanproblemoj, nome multaj manĝoj estas malpermesataj al mi. Aliflanke, okazis ke la ŝanĝoj en mia dieto igis min gajni 6 kilogramojn en la lasta jaro, sed en la lastaj monatoj mi denove multe maldikiĝis, kaj nun mi pezas eĉ malpli ol antaue. Tiom da ŝanĝoj subite igis min ekzorgi pri mia pezo, kion mi ne faris ekde kiam mi estis adoleskulino. Ili ankaŭ igis la homojn ĉirkaŭ mi multe pli ofte komenti pri mia korpo kaj mia dieto. Kiam iu, kiu ne konas mian problemon, vidas ke mi ne manĝas ion, tiu preskaŭ ĉiam supozas ke mi rifuzas ĝin pro timo dikiĝi. Tio estas absurda sensensaĵo, ĉar mi estas evidente maldika, kaj neniu saĝulo povus pensi ke mi deziras maldikiĝi eĉ pli!
Ankaŭ pro tio, ĉi-jare pli ol antaŭe, mi profunde deziras ne engaĝiĝi en ajnan konversacion celitan al dikul-hontigo, kaj kiu ne montru respekton kaj pozitivan aliron la diverseco de la homaj korpoj. Legi plu
Egalecen 